e-Wczasy

Zwierzyna Pomorska

03 August 2012r.

Egzotami wśród zwierzyny pomorskiej są: daniel, królik dziki i bażant, którego już dawno temu osiedlił człowiek dla celów łowieckich. Z tych trzech zwierząt dziki królik, pochodzący, podobnie jak daniel, z krajów śródziemnomorskich, tak doskonale przystosował się do nowej ojczyzny, że samorzutnie rozprzestrzenił się na wielkich obszarach, a w wielu miejscach rozmnożywszy się nadmiernie jest obecnie prawdziwą plagą. Jakie zmiany w faunie wywołał niedawny kataklizm wojenny, obserwować możemy w silnie zniszczonych i słabo zaludnionych miastach, jak np. Kołobrzeg lub niektóre dzielnice Szczecina. Np. tak pospolity przed wojną wróbel domowy jest obecnie o wiele rzadszy niż poprzednio, bardzo licznie natomiast występują: kopciuszek i jerzyk, a więc dwa ptaki, którym ruiny, jako gatunkom związanym pierwotnie ze skałami, stwarzają idealne warunki gniazdowania. Charakterystyka pochodzenia świata roślinnego i zwierzęcego Bałtyku na tle jego historii przedstawia się następująco: Kiedy przed kilkunastu tysiącami lat lodowiec, opuściwszy nasze ziemie oraz południową i środkową część basenu Bałtyku, dotarł do środkowej i południowej Finlandii, u jego czoła utworzyło się olbrzymie jezioro słodkowodne zwane Bałtyckim Jeziorem Lodowym. Początkowo tylko niewielki odpływ poprzez Sund łączył je z Morzem Półn., od którego poziom jego wód był kilkadziesiąt metrów wyższy. Fauna tego jeziora musiała się składać głównie ze zwierząt słodkowodnych, mało wrażliwych na niską temperaturę. Ponieważ w tym okresie lodowiec kilkakrotnie posuwał się nieco na południe, a potem znowu cofał na północ, przypuszczać można, że już wówczas wtargnęły do jeziora niektóre zwierzęta morskie, znoszące duże różnice zasolenia zamieszkiwanych przez siebie wód. Nieliczne z tych zwierząt zachowały się do dzisiaj np. w jeziorze Miedwie. Z takich morskich reliktów spotykamy w nim kilka drobnych skorupiaków. Następnie wskutek połączenia Bałtyckiego Jeziora Lodowego z M. Północnym nastąpiło nie tylko wyrównanie poziomów obu mórz, przy czym wody Bałtyku opadły mniej więcej 70 do 75 m, lecz również wraz ze słoną wodą wtargnęła do jeziora typowo morska fauna. Charakterystycznym przedstawicielem tej arktycznej fauny jest drobny małż (Portlandia arctica, zwany dawniej Yoldia arctica), od którego ówczesny Bałtyk otrzymał nazwę Morza Yoldiowego. Razem z wymienionym małżem dotarły do Bałtyku jeszcze inne arktyczne zwierzęta, jak np. foka szara i foka grenlandzka, z ryb głowacz rogaty (Cottus ąuadricomis) oraz różne skorupiaki, z którego najokazalszym jest równonóg podwój bałtycki (Mesidothea entomon). Ponieważ połączenie morza tego z M. Północnym było stosunkowo wąskie, więc fauna posiadała nadal charakter mieszany. Więcej form morskich żyło na ogół na zachodzie. Dokładne badania chronologiczne zdają się wskazywać, że Morze Yoldiowe było zjawiskiem stosunkowo krótkotrwałym, istniejącym zaledwie około 500 lat. Skutkiem podnoszenia się obszaru płd. Szwecji Morze Yoldiowe utraciło połączenie z M. Północnym zamieniając się ponownie w jezioro, którego wody w krótkim czasie uległy wysłodzeniu. Fauna tego jeziora miała charakter słodkowodny, jak o tym świadczą licznie znajdowane skorupki ślimaków błotniarek (Limnaeidae), zatoczków (Planorbidae) i przytulika (Ancylus flu.viatilis), od którego jezioro nazwano Jeziorem Ancylusowym. Skutkiem ponownego obniżenia się terenu w południowej części obszaru bałtyckiego oraz podniesienia się poziomu wód oceanicznych, zasilonych wodami tających na północy ogromnych mas lodowych, Jezioro Ancylusowe otrzymało połączenie przez cieśniny duńskie z M. Północnym i uległo ponownemu zasoleniu. Zbiornik w ten sposób utworzony od występującego w nim licznie ślimaka pobrzeżka (Littorina littorea) został nazwany Morzem Littorinowym. Zasolenie tego morza było około dwa razy większe od zasolenia dzisiejszego Bałtyku.

wczasy, flora i fauna, pomorze